DIC- სინდრომი - გავრცელებული ინტრავასკულარული კოაგულაციის სინდრომი - ჰემოსტაზის დარღვევა, რომელიც ხასიათდება სისხლის კოაგულაციის ცვლილებებით. სისხლის მიკრო უჯრედების და აგრეგატების შედეგად გამოწვეულია მიკროცირკულაციისა და დისტროფიული ცვლილებების გაუმართაობა, რომლებიც ხელს უწყობენ ჰიპოკოაგულაციის განვითარებას, თრომბოციტოპენიას და სისხლდენას.
DIC სინდრომის განვითარების მიზეზები
DIC- სინდრომი არ არის ცალკე დაავადება და ვითარდება შემდეგი პათოლოგიური მდგომარეობის ფონზე:
- მშობიარობის დროს სეპტიური პროცესები, სამედიცინო აბორტი და დიდი გემების ხანგრძლივი კათეტერიზაცია;
- სისხლძარღვების ტრავმა, სისხლძარღვთა კედლები და შინაგანი ორგანოების პარენქმია ქირურგიული ჩარევის დროს ან სისხლძარღვთა პროთეზირებისას;
- პათოლოგიები სამეანო და გინეკოლოგებში, ოპერაციული მიწოდება;
- შოკის პირობები, რის შედეგადაც დაზიანებები, კარდიოგენური, ჰემორაგიული და სხვა დარღვევები;
- სიმსივნური სისხლის დაავადებები (მიელომა, ერითრემია);
- ფილტვის ქსოვილში, პროსტატისა და პანკრეასის ავთვისებიანი ფორმირება;
- აუტოიმუნური დაავადებები (ლუპუსი ერითემატოსი, გლომერულონეფრიტი , ჰემორაგიული ვასკულიტი);
- ჰემოლიზით დამწვრობით;
- ტოქსიკური დაზიანებები, როდესაც გველი სისხლძარღვებში შედის;
- მედიკამენტების გრძელვადიანი გამოყენება, რომლებიც ხელს უწყობენ სისხლის შედედების გაზრდას და იწვევს თრომბოციტების ფორმირებას.
DIC სინდრომის სიმპტომები
DIC სინდრომის კლინიკა დაკავშირებულია დაავადების მიზეზით, რამაც გამოიწვია ეს მდგომარეობა.
მწვავე DIC- სინდრომი გამოხატავს როგორც შოკის მდგომარეობას, რომელიც გამოწვეულია ჰემოსტაზის ყველა კავშირის დარღვევით.
ქრონიკული DVS- სინდრომი არსებობს თანდათანობითი ზრდის კლინიკურ გამოვლინებებში ნიშნები:
- ჰიპოვოლემია (სისხლძარღვების სისხლის მოცულობის შემცირება);
- დისტროფიული ორგანოების დაზიანება;
- მეტაბოლური პროცესების დარღვევები.
DIC- სინდრომის დროს, ეტაპებია:
- პირველ ეტაპზე ჰიპერკოაგულაცია და თრომბოციტების ჰიპერაგრეგაცია ხდება.
- მეორე ეტაპზე სისხლის ცვლილებებში ცვლილებებია (ჰიპერკოაგულაცია ან ჰიპოკოაგულაცია).
- მესამე ეტაპზე სისხლი წყვეტს ყველაფერს.
- მეოთხე ფაზაში, ჰემოტომიური პარამეტრები ან ნორმალიზება ან გართულებები მოხდება ფატალური შედეგის მისაღწევად.
- მეოთხე ეტაპი ითვლება ნებაყოფლობით.
ICE- სინდრომის დიაგნოზი
ხშირია, დიაგნოზი იქმნება DIC სინდრომის პირველი ნიშნით. თუმცა, რიგი დაავადებების (მაგალითად, ლეიკემიით, ლუფუს erythematosus) დიაგნოზი რთულია. ასეთ შემთხვევებში ხორციელდება DIC სინდრომის ლაბორატორიული დიაგნოზი, რომელიც მოიცავს:
- სისხლის შედედების მაჩვენებლების გამოვლენა;
- სისხლის შედედების ანალიზი და პროთრომბინის დრო;
- თრომბელესტოგრამაში დარღვევების გამოვლენა;
- პაროკოაგულაციის ტესტები.
DIC სინდრომის მკურნალობა და პრევენცია
DIC სინდრომის მკურნალობა, როგორც წესი, ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში ხორციელდება და მიზნად ისახავს სისხლძარღვთა აღმოსაფხვრელად, თავიდან აიცილოს ახალი სისხლის შემადგენლობის ფორმირება, ასევე სისხლის მიმოქცევის აღდგენა და ჰემოსტაზის რეგულირება. გარდა ამისა, ინტენსიური თერაპიის ჩატარება ხდება პაციენტის შოკის მდგომარეობიდან, ანტიბაქტერიული ან სხვა ეტიოთტროპიური თერაპია საშუალებას იძლევა აღკვეთონ ინფექციური ორგანიზმი. პაციენტებს შეიძლება დაენიშნოს ანტიკოაგულანტი, უნაყოფო, ფიბრინოლიზური და ჩანაცვლებითი თერაპია.
ქრონიკული ICE- სინდრომი, მაგალითად, თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში პლაზამფაროზის მეთოდი ეფექტურია. ის შეიცავს იმ ფაქტს, რომ პაციენტი 600 მლ პლაზმაშია გადანაწილებული, რომელიც ახლად გაყინული პლაზმური პრეპარატების ჩანაცვლებაა. მეთოდი
DIC სინდრომის პრევენცია პირველ რიგში მიზნად ისახავს იმ მიზეზების აღმოფხვრას, რომლებიც ხელს უწყობს მის განვითარებას. პროფილაქტიკური ღონისძიებებიდან:
- ქირურგიული ჩარევა, ჩატარებული მაინც ტრავმული მეთოდით;
- სიმსივნეების მაღალი ხარისხის მკურნალობა;
- გველი და მძიმე მოწამვლის პრევენცია;
- ინფექციური დაავადებების თერაპიაში ანტიკოაგულანტების ჩართვა და ა.შ.