სოციალურ განათლებაში ითვლება ინდივიდუალური ცოდნისა და უნარ-ჩვევების (მორალური, სოციალური, სულიერი, ფსიქიკური) დანერგვა, რომელიც დაეხმარება მას ადაპტირება საზოგადოებაში. სოციალური განათლების ყველა პრინციპის კომბინირება ხელს უწყობს ინდივიდის ჰარმონიულ ფორმირებას. შემდეგი, ჩვენ განვიხილავთ მამაკაცის სოციალური განათლების ძირითად პრინციპებსა და მეთოდებს.
სოციალური განათლების პრინციპების მახასიათებლები
სხვადასხვა ლიტერატურულ წყაროებში მიუთითებენ სოციალური განათლების სხვადასხვა პრინციპებზე. აქ ყველაზე ხშირად გვხვდება:
- ცენტრალიზმის პრინციპი შედგება გუნდის სწორად იქცევაზე მუშაობის შემსწავლელი საგანმანათლებლო საქმიანობის ორიენტაციაში;
- სოციალური განათლების კოლექტიური ხასიათის პრინციპი ისაა, რომ კოლექტიური ასრულებს საგანმანათლებლო ფუნქციას, აძლევს ადამიანს დიდი ცხოვრებისეული გამოცდილება და ასწავლის მას, რომ სწორად მოქმედებდეს სხვადასხვა ცხოვრების პირობებში;
- ბუნებრივი მიზანშეწონილობის პრინციპი საშუალებას იძლევა, შეაფასოს პირის დამოკიდებულება ბუნებასთან, კონკრეტული პირის ასაკისა და სქესის შესახებ ქცევის მოდელის დამოკიდებულებაზე;
- კულტურული მიზანშეწონილობის პრინციპი გულისხმობს ინდივიდუალურ და ეროვნულ ფასეულობებს ორიენტირებას;
- პრინციპულობის პრინციპით, ეს პრინციპები ინტეგრირებული იქნება.
სოციალური განათლების მეთოდები
არსებობს დიდი რაოდენობით მეთოდები, რომლებიც კლასიფიცირებულია მათი ორიენტაციის მიხედვით (გავლენა გრძნობებზე, ემოციებზე, მისწრაფებებზე). სოციალური განათლების კლასიფიკაციის მეთოდების გათვალისწინებით, მხედველობაში უნდა იქნეს მიღებული განათლება პედაგოგსა და განათლებულ პირს შორის, ადამიანის გარემოზე ზემოქმედების შესახებ.
სოციალური განათლების მეთოდების გამოყენება მიზნად ისახავს ორი ძირითადი მიზნის მისაღწევად:
- გარკვეული მორალური დამოკიდებულების, იდეების, იდეებისა და სოციალური ურთიერთობების ცნებების შექმნა.
- ბავშვთა ჩვევების ჩამოყალიბება, რომელიც მომავალში საზოგადოებაში თავის ქცევას განსაზღვრავს.